Szabla francuska, wyższego oficera huzarów, w pochwie

stal, brąz, mosiądz, złocenia, skóra; dł. głowni 84 cm; dł. całk. 97 cm.
Francja, okres dyrektoriatu (1795-1799) i konsulatu (1799-1804).
Szabla tzw. „złota”, z rękojeścią "perłową"; jelec krzyżowo-kabłąkowy, z prostokątnymi wąsami i tylnym ramieniem zakończonym kulką w formie „gniazda os”. Kabłąk zdobiony perełkami. Trzon rękojeści pokryty skórą, owinięty podwójnym filigranem (części oplotu brak). Głowica z długim warkoczem. Głownia stalowa, szlifowana w jedną szeroką bruzdę, szmelcowana granatowo, ze śladami złoceń; na zewnętrznym płazie ryte stylizowane floresy i panoplia typowe dla szabli huzarskich z 2 poł. XVIII w.: różne rodzaje broni, a w środku szarżujący huzar na koniu ze wzniesioną do cięcia szablą; na płazie wewnętrznym podobne zdobienia i stojący na bębnie kogut galijski. Pochwa mosiężna z dwoma ryfkami z brajcarkami, ze zdobiną w kształcie wachlarza; kanelowana, naprawiana poniżej dolnej ryfki.
Niezwykle rzadki egzemplarz, niespotykany w prywatnych zbiorach.