Karabela polska, XVIII w., w pochwie

stal, kość, srebro; drewno, skóra; dł. głowni 17 cm; dł. całkowita 91 cm; dł. w pochwie 94 cm;
Persja (głownia), Polska (oprawa), XVIII w.
Głownia typu szamszir [lwi ogon] - perska, o gładkich płazach z szarego niewytrawionego damastu (stan oryginalny); zapewne starsza od oprawy, ze sporą krzywizną.
Jelec stalowy, krzyżowy, stylizowany na turecki (?), w części środkowej dekorowany czterolistną rozetką; ramiona zakończone wydłużonymi buławkami. Trzon rękojeści drewniany, w okładzinach z białej kości
zdobionych szewronami (nacięcia w motyw jodełki), z trzema nitami o główkach w formie srebrnych rozetek; głowica w kształcie stylizowanej głowy ptasiej. Miejsce łączenia okładzin i trzpienia maskowane
srebrną listwą. Pochwa z drewnianych łubków, pokryta brązową skórą, z czterema okuciami z blachy srebrnej, bogato zdobionymi grawerunkiem: para okuć - ryfki z brajcarkami; okucie wokół szyjki -
szerokie, z rozcięciem - szczeliną od strony grzbietowej dla ułatwienia wydobycia szabli o dużej krzywiźnie; okucie dolne - wysoki trzewik srebrny.
W zbiorach muzealnych znajduje się podobna szabla (literatura: Andrzej Ciechanowiecki, Bohdan O. Jeżewski - "Polonica na Wyspach Brytyjskich", wyd. Taurus, London, 1966, str. 138, szabla 97, 98, 99.