Antoni STAROWIEYSKI (ur. 1973), Okno (Formy istnienia), 2015

olej, płótno; 60 x 46 cm;
na odwrocie sygn., dat. i opisany: „OKNO” (FORMY ISTNIENIA) / ANTONI STAROWIEYSKI / 60 x 46 cm / OLEJ/PŁÓTNO / 2015 R. oraz inicjały A.S (ujęte w kwadrat).

Malarz chwili, która zastygła w swym trwaniu. Tworzy obrazy skupione. Poważne. Melancholijne. Jest to malarstwo szacunku dla formy i koloru. „Interesuje mnie relacja „podmiot-przedmiot” oraz przełożenie tej relacji w świecie wizualnym na malarstwo w jego najbardziej wąskiej, klasycznej postaci. Motywy do obrazów czerpię z otaczającej mnie rzeczywistości. Opustoszałe wnętrza, wycinki podmiejskiego pejzażu, człowiek w ruchu to tematy, które przetwarzam na własny język malarski” – napisał o swoim malarstwie Antoni Starowieyski. Malarz wierny czasochłonnej, wymagającej konsekwencji i determinacji technice olejnej, z której potrafi wydobyć potęgę świetlistości pigmentu zawartego w farbie. Tytuł ostatniej dużej wystawy Antoniego Starowieyskiego, która odbyła się w 2016 roku w Galerii Szydłowski: „Koniec dnia, koniec nocy” podkreśla pewien ważny aspekt tego malarstwa: o tych porach obiekty są najbardziej nierzeczywiste, ale też niemożliwe jest spotkanie się końca dnia z końcem nocy. Paradoks? Nie. To tajemnica, której nie należy przenikać. Chwila, która zatrzymała się na zawsze w przejściu nocą. Malarz urodził się w 1973 roku w Warszawie. Studiował na Malarstwie w latach 1992–1997. Dyplom z wyróżnieniem zrealizował w pracowni Stefana Gierowskiego w 1997 r. Od tej pory pracuje na Wydziale Malarstwa. Obecnie jest doktorem habilitowanym i profesorem ASP. Prowadzi pracownię rysunku.